Budownictwo mieszkaniowe cz. 3 - solidarny program mieszkaniowy

Polska jest zieloną wyspą dzięki konsumpcji. Wszyscy zdają się rozumieć znaczenie popytu wewnętrznego na produkcję krajową w utrzymaniu lub powiększeniu stopy wzrostu gospodarczego. O wielkości popytu konsumpcyjnego decyduje dostępność wytwarzanych przez gospodarkę produktów. Ze wzrostem wartości wskaźników dostępności art. konsumpcyjnych (spadkiem cen realnych) wzrasta popyt na produkcję krajową i odwrotnie.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego przyczyną zapaści jest niska i nie zmieniająca się od 20 lat dostępność mieszkań. Powiększenie do np. średniej europejskiej wartości wskaźnika dostępności mieszkań oznaczałoby utworzenie dodatkowej siły nabywczej powiększającej popyt nie tylko na mieszkania oraz artykuły wykończenia i wyposażenia mieszkań, ale również w rezultacie wzrostu zatrudnienia i dochodów gospodarstw domowych na pozostałe dobra konsumpcyjne wytwarzane przez gospodarkę krajową.

Przeglądając programy wyborcze partii politycznych z całą pewnością można stwierdzić, że nie ma lepszej alternatywy dla solidarnego programu mieszkaniowego krzysztofgimel.pl będącego najprostszą i najtańszą metodą likwidacji deficytu mieszkaniowego i zapewnienia gospodarce większej o 2 - 4% stopy wzrostu przez, co najmniej 15 lat. Wszystko sprowadza się do powiększenia wskaźnika dostępności mieszkań za pomocą  społecznego systemu budownictwa mieszkaniowego i dotacji mieszkaniowych oraz efektywności rynku budowlanego za pomocą polityki antymonopolowej wspieranej aktywną polityką nabywczą.

Z uwagi na sposób wyznaczenia ceny mieszkania system budownictwa mieszkaniowego można podzielić na rynkowy i społeczny. W rynkowym systemie budownictwa, mieszkanie jest produktem rynkowym - towarem wytwarzanym przez działających dla zysku producentów mieszkań. Cena mieszkania niewiele ma wspólnego z kosztami produkcji budowlanej i zależy przede wszystkim od konkurencyjności pierwotnego rynku mieszkaniowego. Uwolnienie ceny od pierwotnego rynku mieszkaniowego i uzależnienie od kosztów produkcji budowlanej związane jest ze zmianą systemu budownictwa mieszkaniowego. Społeczny to system budownictwa mieszkaniowego, w którym pierwotny rynek mieszkaniowy zostaje uzupełniony o działający nie dla zysku i obowiązany stosować prawo zamówień publicznych państwowy podmiot prawa nazwany z braku innych pomysłów funduszem mieszkaniowym. Cena mieszkania z funduszu mieszkaniowego jest niższa od ceny mieszkania na pierwotnym rynku mieszkaniowym o marżę dewelopera, dotacje mieszkaniowe i korzyści skali z aktywnej polityki nabywczej.

Polityka nabywcza to zasady jakimi kieruje się państwo przy nabywaniu produkcji. Państwo kupuje produkcję poprzez zamówienia publiczne po cenach ustalonych przez rynek. Ze wzrostem udziału zamówień publicznych w rynku rośnie wpływ państwa na ceny rynkowe np. produkcji budowlanej. Państwo może wykorzystać ten "wpływ" do celu stabilizacji cen i niedopuszczenia do powstania ceny niedostępnej. Czy obywatel zdaje sobie sprawę czy nie państwo prowadzi politykę nabywczą pasywną lub aktywną z odpowiednio negatywnym lub pozytywnym skutkiem dla społeczeństwa.

Rynek budowlany tworzą kupujący i sprzedający produkcję budowlaną. Z uwagi na sposób dokonywania zakupu, kupujących można podzielić na prywatnych i publicznych. Sprzedający i prywatni tworzą budowlany rynek zamówień prywatnych. Sprzedający i publiczni tworzą budowlany rynek zamówień publicznych. Rynek budowlany jest zatem sumą budowlanego rynku zamówień prywatnych i budowlanego rynku zamówień publicznych.

Publiczni stanowią zorganizowaną prawem zamówień publicznych grupę nabywców zdolnych polityką nabywczą skutecznie wpływać na politykę sprzedaży. Prywatni to kupujący niezdolni w zorganizowany sposób wpływać na rynkowe ceny produkcji budowlanej.

Prawo zamówień publicznych ustala sposób wyznaczenia ceny zakupu produkcji budowlanej określając pasywny lub aktywny charakter polityki nabywczej. Pasywna pozwala publicznym kupować produkcję budowlaną po cenach ustalonych przez sprzedających, wspierając tym samym negatywne zjawiska gospodarcze, jakimi są inflacja i spekulacje. Kupując produkcję po cenach spekulacyjnych państwo po pierwsze finansuje zyski ze spekulacji deficytem budżetowym lub kosztem innych wydatków po drugie niweczy wysiłki podejmowane w ramach polityki antymonopolowej. Aktywna zobowiązuje publicznych do kupowania produkcji budowlanej po cenach dostępnych hamując przy tym inflację i przeciw działając powstaniu ceny niedostępnej - monopolowej i spekulacyjnej.

O skuteczności aktywnej polityki nabywczej decyduje udział zamówień publicznych w popycie na produkcję budowlaną, który zostaje powiększony przez udostępnienie obywatelom budowlanego rynku zamówień publicznych utworzeniem funduszu mieszkaniowego.

Istnieje taka wielkość zamówień publicznych przy których ceny produkcji budowlanej będą oscylować wokół ceny maksymalnej. Wzrost cen na budowlanym rynku zamówień prywatnych spowoduje spadek popytu na tym rynku i wzrost popytu na budowlanym rynku zamówień publicznych. Podmiotom gospodarczy pozostaje sprzedawać produkcję na budowlanym rynku zamówień publicznych po cenach dostępnych lub nie sprzedawać w ogóle. W rezultacie spadku popytu na budowlanym rynku zamówień prywatnych, spadną również ceny na tym rynku do poziomu wyznaczonego przez ceny maksymalne.

Zostały wyróżnione dwa rodzaje ceny dostępna i niedostępna. Przy czym kryterium podziału jest cena maksymalna. Cena transakcji jest podstawowym parametrem wymiany towarowej - jednym z głównych zagadnień teorii ekonomii - decydującym o wielkości popytu, produkcji i zatrudnienia. W tym przypadku do wyznaczenia cen maksymalnych posłużę się średnimi europejskimi wskaźnikami dostępności czynników produkcji budowlanej.

Dostępna to cena mniejsza lub równa cenie maksymalnej, będąca z kolei ilorazem przeciętnej polskiej płacy i średniego europejskiego wskaźnika dostępności czynnika produkcji budowlanej. Podstawą wyznaczenia cen maksymalnych, za pomocą europejskich wskaźników dostępności jest spadek kosztów wytwarzania w wyniku wzrostu wydajności produkcji jako rezultat transformacji ustrojowej. W Polsce wytwarza się obecnie podobnymi metodami jak w rozwiniętych krajach Unii Europejskiej i podobną wydajnością. Jeśli jednak wydajność w niektórych segmentach produkcji budowlanej odstaje od średniej europejskiej, to istnieje konieczność wyznaczenia harmonogramem przejściowego okresu czasu, w którym krajowe wskaźniki dostępności niektórych czynników produkcji budowlanej stopniowo osiągną średnią europejską. Aktywna polityka nabywcza realizowana w warunkach rosnącego popytu na mieszkania daje gwarancję zwrotu z inwestycji we wzrost produkcji i wydajności.

Narzędziem realizacji aktywnej polityki nabywczej jest prawo zamówień publicznych</a> stanowiące o sposobie kalkulacji i udzielania  zamówień na roboty budowlane oraz realizacji publicznej inwestycji budowlanej. W myśl przyjętych koncepcji zamówienia na roboty budowlane kalkulowane są metodą europejskich wskaźników dostępności czynników produkcji budowlanej, udzielane w trybie przetargu elektronicznego, publiczne inwestycje budowlane realizowane są metodą bezpośrednią. Więcej  krzysztofgimel.pl/publiczne.html

Zamówienia na czynniki produkcji budowlanej do celu realizacji publicznej inwestycji budowlanej można udzielać metodą elektroniczną lub tradycyjną. Przetarg elektroniczny (nie mylić z licytacją elektroniczną) różni się od tradycyjnego automatyzacją postępowania o udzielania zamówienia oraz zdecydowanie niższymi kosztami. Eliminacja człowieka z procesu decyzyjnego (obecnie kierownik zamówienia i komisja przetargowa) ma tę zaletę, że uniemożliwia manipulowaniem postępowaniem zarówno przez zamawiającego jak i będących w zmowie wykonawców. Nie jest możliwe "ustawienie przetargu" przez zamawiającego, złożenie oferty z błędami, niekompletnej lub przez wykonawcę niezdolnego wykonać zamówienie w sposób należyty. Wykonawca zamówienia wybierany jest automatycznie i nikt nie może zarzucić algorytmowi przetargu braku obiektywizmu przy wyborze najkorzystniejszej oferty. W związku z tym protesty i odwołania od decyzji komputera stają się bezzasadne. Więcej  krzysztofgimel.pl/publiczne.html#elektroniczny

Obecne prawo zamówień publicznych nie narzuca sposobu realizacji publicznych inwestycji budowlanych. Mogą być one realizowane metodą pośrednią - za pomocą wykonawcy generalnego lub bezpośrednią. Wykonawca generalny jest pośrednikiem, który kupuje czynniki produkcji budowlanej na rynku budowlanym i sprzedaje zamawiającemu z ustaloną przez siebie marżą. Co wpływa na wielkość marży? Na pewno płynność wykonawcy generalnego - konieczność finansowania robót w toku oraz konkurencyjność przetargu - liczba niezależnych od siebie wykonawców ubiegających się o udzielenie zamówienia. W metodzie bezpośredniej podwykonawcy wykonawcy generalnego stają się wykonawcami części przetargowych inwestycji budowlanej. Dostawcy wykonawcy generalnego i podwykonawców stają się dostawcami zamawiającego. Przestaje istnieć publiczny rynek wykonawców generalnych na rzecz powstania publicznych rynków wykonawców części (przetargowych) inwestycji i dostawców wyrobów budowlanych. Metoda bezpośrednia gwarantuje każdemu producentowi czynników produkcji budowlanej bezpośredni dostęp do rynku zamówień publicznych. W metodzie tej w sposób oczywisty maleją koszty finansowania robót w toku. Rośnie również konkurencyjność postępowania o udzielenie zamówienia. Warunkiem wprowadzenia metody bezpośredniej jest cyfryzacja postępowania o udzielenie zamówienia - przetarg elektroniczny. Więcej  krzysztofgimel.pl/publiczne.html#bezposredni

Wyróżnione są dwie metody kalkulowania ceny jednostki robót. Obecnie stosowana cenowo - normatywna i proponowana wskaźnikowa. Cenowo - normatywna opiera się o publikowane normy nakładów pracy (ludzi i sprzętu) i ceny jednostkowe, wskaźnikowa o średnie europejskie wskaźniki dostępności czynników produkcji budowlanej. Publikacje są obrazem istniejącej zakłamanej rzeczywistości budowlanej - niekonkurencyjny rynek budowlany, korupcja i manipulowanie rynkiem zamówień publicznych - i nie odzwierciedlają rzeczywistych cen czynników produkcji budowlanej i nakładów pracy (ludzi i sprzętu) ponoszonych przez wykonawcę zamówienia. Wskaźnikowa metoda uwalnia kalkulowanie ceny kosztorysowej jednostki elementu obiektu budowlanego (jednostki robót) od wszelkich publikacji opartych o dane pochodzące z korupcji, spekulacji, monopolu i manipulowania rynkiem zamówień publicznych i uzależnia o wskaźników europejskich. Więcej  krzysztofgimel.pl/publiczne.html#wskaznikowa 

Powiększenie wskaźnika dostępności mieszkań powiększy popyt i produkcję mieszkań, wzrośnie również PKB oraz dochody budżetu państwa, które rząd reinwestuje w gospodarkę finansując wydatkami dotacje mieszkaniowe. Oznacza to, że źródłem finansowania dotacji mieszkaniowych są dochody budżetu państwa z boomu mieszkaniowego wywołanego wzrostem wskaźnika dostępności mieszkań.

Mechanizm powiększenia stopy wzrostu gospodarczego sprowadza się do wytworzenia w gospodarce dodatkowej siły nabywczej. Powiększenie wskaźników dostępności mieszkań oraz kupowanych przez publicznych czynników produkcji budowlanej powiększa siłę nabywczą dochodów gospodarstw domowych budujących samodzielnie lub zamawiających mieszkanie z funduszu mieszkaniowego oraz budżetów publicznych inwestycji budowlanych finansowanych przez podmioty obowiązane stosować prawo zamówień publicznych prowadząc do wzrostu popytu, produkcji, i zatrudnienia.